Najdłuższy tunel świata otwarty
Budowa trwała blisko dwadzieścia lat i kosztowała ponad 12 mld dolarów. Decyzja o rozpoczęciu inwestycji została zatwierdzona przez społeczeństwo szwajcarskie w referendum, 29 listopada 1998 r. Większość głosujących (63,5%) opowiedziała się za budową. Wiercenia testowe ruszyły jeszcze w roku 1993. Trzy lata później uruchomiono przygotowania do drążenia tunelu, które rozpoczęło się dopiero w roku 2003. 15 października 2010 r. ekipy wiercące tunel z dwóch kierunków spotkały się pod ziemią, na „wysokości” wioski Sedrun, 2 km pod powierzchnią góry.
Głównymi przyczynami podjęcia tego przedsięwzięcia była chęć skrócenia czasu przejazdu między niektórymi miastami Szwajcarii, a także zwiększający się ruch tranzytowy, zmierzający w kierunku Europy Południowej (zgodnie z planem większość ciężarówek ma być przewożona w specjalnie do tego przystosowanych pociągach). Nowa linia pod masywem przełęczy Świętego Gotarda skraca czas przejazdu między Bazyleą a Mediolanem z 5 godzin i 20 minut do 3 godzin i 30 minut, a o prawie połowę redukuje podróż z Zurychu do Mediolanu – z 4 godzin i 10 minut do 2 godzin i 35 minut. Tunel pozwala również uchronić unikatowy alpejski ekosystem przed degradującym wpływem spalin.