Pajęcze nekroboty
Jeden z autorów projektu, Faye Yap, wpadł na ten pomysł gdy zobaczył martwego pająka, który zwinął się w kształt zbliżony do kulistego. Zdał sobie wówczas sprawę, jak fizycznie działa ciało żywego pająka, który nie korzysta z mięśni lecz z hydraulicznego ciśnienia w celu poruszania kończynami. Jego zespół wprowadził komorę pneumatyczną do korpusu martwego stworzenia. Wystarczyło wtłoczyć za pomocą strzykawki niewielką ilość powietrza, by aktywować nogi pająka, osiągając pełen zakres ruchu w czasie krótszym niż jedna sekunda.
Naukowcy, którzy swoje badania opisali w "Advanced Science" twierdzą, że anatomiczna budowa pająka czyni z niego doskonały chwytak, zwłaszcza do przedmiotów o nieregularnych kształtach. Zespół za pomocą eksperymentów z chwytaniem określił szczytową siłę chwytu na poziomie 0,35 miliniutonów. Przekładało się do na zdolność do podnoszenia obiektów o masie nawet 130 proc. masy pająka. Zmierzona wytrzymałość takiej "konstrukcji" sięga tysiąca cykli.
Źródło: www.sciencealert.com
Prezentacja chwytaka z ciała martwego pająka:
Mirosław Usidus