Mechanika kwantowa a "nieśmiertelność duszy"

Dusza nie umiera, lecz powraca do Wszechświata - stwierdzenia w tym… duchu pojawiają się w świecie fizyków zajmujących się mechaniką kwantową coraz częściej. Nie są to nowe koncepcje. Ostatnio jednak przez całkiem poważną prasę popularno-naukową przewinęła się seria publikacji na ten temat.

Od 1996 r. amerykański fizyk Stuart Hameroff oraz sir Roger Penrose, fizyk teoretyczny z brytyjskiego Uniwersytetu Oksfordzkiego, pracują nad "kwantową teorią świadomości". Zakłada ona, że świadomość - albo, inaczej mówiąc, "dusza" ludzka - generowana jest w mikrotubulach komórek mózgowych i stanowi w rzeczywistości wynik kwantowych efektów. Proces ten nazwano "zorkiestrowaną redukcją obiektywną". Obaj badacze uważają, że ludzki mózg jest w rzeczywistości komputerem biologicznym, a ludzka świadomość - programem realizowanym przez komputer kwantowy znajdujący się w mózgu, który nie przestaje działać po śmierci człowieka.

Zgodnie z tą teorią, gdy ludzie wchodzą w fazę zwaną "śmiercią kliniczną", mikrotubule znajdujące się w mózgu zmieniają swój stan kwantowy, ale zachowują informacje w nich zawarte. Rozkładowi ulega więc ciało, ale nie informacja, czyli „dusza”. Świadomość staje się częścią Wszechświata, nie umierając. Przynajmniej nie w tym sensie, jak wydaje się tradycyjnym materialistom.

Splątanie kwantowe

Gdzie te kubity, gdzie to splątanie?

Według wielu badaczy, wewnątrz naszego mózgu zachodzą regularnie takie zjawiska, jak splątanie i nakładanie się kwantowe, czyli węzłowe pojęcia mechaniki kwantowej. Dlaczego bowiem na najbardziej podstawowym poziomie mózg miałby działać inaczej, niż zakładają to teorie kwantowe?

Niektórzy naukowcy postanowili to sprawdzić eksperymentalnie. Spośród projektów badawczych wyróżnia się przedsięwzięcie specjalistów z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Santa Barbara. Aby wykryć ślady mózgowych obliczeń kwantowych, podjęli oni polowanie na kubity. Próbują sprawdzić, czy kubity mogą być przechowywane w jądrach atomowych. Zainteresowanie fizyków budzą w szczególności atomy fosforu, którego w ludzkich organizmach nie brakuje. Jego jądra mogłyby odgrywać rolę kubitów biochemicznych.

Kolejny eksperyment ma na celu zbadanie mitochondriów, podjednostek komórek odpowiedzialnych za nasz metabolizm i wysyłanie wiadomości dookoła organizmu. Jest możliwe, że te organelle również odgrywają znaczącą rolę w splątaniu kwantowym i generowaniu kubitów informacji.

Procesy kwantowe mogłyby pomóc nam wyjaśnić i zrozumieć najbardziej tajemnicze funkcje mózgu, takie jak np. metody tworzenia pamięci długookresowej lub też mechanizmy generowania świadomości i emocji.

Być może właściwym tropem są tzw. biofotony. Kilka miesięcy temu naukowcy z Uniwersytetu w Calgary odkryli, że neurony w mózgach ssaków są zdolne do produkcji fotonów światła. Ożywiło to spekulacje, czy w naszym mózgu oprócz znanych od dawna sygnałów w sieni neuronowej funkcjonują także optyczne kanały komunikacji. Biofotony produkowane przez mózg mogą być z powodzeniem splątane kwantowo. Biorąc pod uwagę liczbę neuronów w ludzkim mózgu, w ciągu jednej sekundy mógłby w nim być emitowany nawet miliard biofotonów. Przy uwzględnieniu efektów splątania daje to gigantyczne ilości informacji przetwarzanej w hipotetycznym fotonowym biokomputerze.

Pojęcie "duszy" zawsze kojarzyło się z czymś "świetlistym". Czyżby model opartego na biofotonach kwantowego mózgu-komputera miałby pogodzić wojujące od wieków światopoglądy?