Miłość człowieka i robota
Nie można kupić miłości, ale można ją zaprojektować? Projekt Narodowego Uniwersytetu w Singapurze stara się opracować warunki dla miłości na linii robot-człowiek, dając robotowi wszystkie emocjonalne i biologiczne narzędzia, które znajdują się we władaniu człowieka. To oznacza sztuczne hormony ? dopaminę, serotoninę, oksytocyny oraz endorfiny. Tak jak ludzkie związki, ten nietypowy, bo pomiędzy robotem a człowiekiem ma również opierać się na interakcji.
Robot może stać się znudzony, zazdrosny, wściekły, zalotny, zarażający szczęściem, wszystko w zależności od tego w jakie interakcje z robotem wejdzie człowiek. Innym sposobem na interakcję człowieka z robotem, jest wykorzystanie go jako łącznika między dwoma osobami, np. poprzez przekazanie pocałunku. Podobny pomysł pojawił się w głowach naukowców z Uniwersytetu Osaka, którzy opracowali robota symulującego uścisk dłoni. Możemy wyobrazić sobie wirtualny uścisk dłoni między uczestnikami wideo konferencji z wykorzystaniem dwóch robotów ?transmitujących? uściski obu osób. Ciekawe czy nasz Sejm zdąży z ustawą o związkach partnerskich, zanim pojawi się problem prawny związków partnerskich człowiek robot.
