Język programowania dla sztucznego DNA
Chodzi nie tylko o to, aby sterować reakcjami chemicznymi podobnie jak kontroluje się automaty roboty itp., ale również o zarządzanie dawkowaniem nowoczesnych leków. Stworzenie algorytmów komputerowych, które pozwalałyby na przykład dostosowywać sztuczne cząsteczki DNA do środowiska żywych tkanek, w których mają funkcjonować, to poważne wyzwanie. Świat biologiczny jest o wiele bardziej złożony i nieregularny niż świat maszyn.
Trudne nie oznacza jednak, ze niemożliwe. „Nasz pomysł polega na stworzeniu języka uniwersalnego, mającego zastosowanie w wielu różnych zadaniach” – wyjaśnia Georg Seelig z zespołu pracującego na językiem programowania DNA. Nie jest to jeszcze technologia gotowa do praktycznego zastosowania. Docelowo ma służyć do m. in. programowania samoistnie budujących się w komórkach molekuł lub do tworzenia bio-sensorów monitorujących stan organizmu na poziomie komórkowym.