Synchronizacja zegarów przez kwantowe splątanie
Myśl polega na połączeniu dwóch nurtów badań - tych prowadzonych nad doskonaleniem zegarów atomowych oraz fizyki kwantowej badającej i starającej się opanować stany splątania kwantowego cząstek. Zespół uczonych pod wodzą Mikhaila Lukina twierdzi, że splątanie stanów atomowych sieci zegarów zredukuje występujące obecnie w tego rodzaju urządzeniach błędy pomiaru. Synchronizacja kwantowa czasomierzy na całym świecie sięgnęłaby pomiarowej doskonałości.
Na przykład satelita GPS z zegarem atomowym w stanie splątania w procesie komunikacji z innymi satelitami systemu, wprowadza w stan splątania zegary na innych satelitach. W stanie absolutnie precyzyjnej synchronizacji znajduje się cały system nawigacyjny, który nie wykazuje nawet opóźnień wynikających z prędkości światła, gdyż, jak wiadomo, oddziaływań kwantowych nie obowiązuje ta stała. Wygląda to atrakcyjnie w teorii, ale w praktyce, nauka czyni dopiero pierwsze kroki w kontrolowaniu splątanych stanów cząstek.
