Lewitacja świetlna
Rodzaj poliestru z którego wykonane zostały lewitujące pod wpływem światła płytki, znany jest pod handlową nazwą Mylar. Dolną powierzchnię miał pokrytą specjalną warstwą, która podgrzana przez promienie światła z LED-ów, oddała energię znajdującym się pod spodem cząsteczkom powietrza, co spowodowało uniesienie płytki. Osiągnięcie zostało opisane w czasopiśmie "Science Advances".
Badacze mają całkiem konkretne plany wobec opracowanej przez siebie techniki lewitacji - zbudują niewielkie urządzenia badawcze unoszące się w warstwie atmosfery zwanej mezosferą, w strefie trudnej do zbadania, na wysokości od 50 do 85 km nad powierzchnią Ziemi, która jest niedostępna dla samolotów i balonów, zaś rakiety przebywają tam zbyt krótko w trakcie swojego lotu. Na lewitujących płytach planują umieścić czujniki rejestrujące dane.
Lewitujące pod wpływem światła płytki:
Źródła: www.bit.ly
Mirosław Usidus
Zobacz także:
Rozkwit techniki pokazywania więcej niż w rzeczywistości
La Manche na początek – latające urządzenia osobiste w natarciu
Przyszłość nadeszła