Lżejszy odcień bieli
Pierwsza wersja ekstremalnie białej farby zawdzięczała swoją zdolność do odbijania światła słonecznego dodatkowi siarczanu baru - związku chemicznego stosowanego w papierze fotograficznym i w kosmetykach. Został dodany do mieszanki w postaci drobin o różnych rozmiarach i różnej zdolności do rozpraszania światła, dzięki czemu farba mogła odbijać szersze spektrum docierających promieni słonecznych.
Aby uzyskać tak doskonałe odbicie, warstwa farby musiała mieć grubość przynajmniej 400 mikronów. Oznaczało to, że w konstrukcjach, w których wymagana jest lekkość, był z nią problem. W nowej wersji dodano azotek boru w postaci sześciokątnych nanopłatków, który oferuje współczynnik odbicia światła słonecznego na poziomie 97 proc., czyli nieco niższym, ale wymaga warstwy o grubości jedynie 150 mikronów, co w połączeniu z niższą gęstością daje redukcję masy farby przy malowaniu o 80 proc.
Źródło: newatlas.com, zdjęcie: pl.depositphotos.com
Mirosław Usidus
Zobacz także:
Pięciowymiarowa technika optycznego zapisu danych. Światło wiecznotrwałej pamięci
Energia ze słońca na każdym kroku