Makulatura do ocieplania
izolacja marki Ekofiber
Starą makulaturę zastosowano do przemysłowego ocieplania domów. Dzięki metodzie wtryskiwania można to zrobić szybciej niż stosując tradycyjne materiały izolacyjne, a także dokładniej wypełnić miejsca trudno dostępne i o skomplikowanych kształtach. Ten materiał budowlany wytwarza się z makulatury gazetowej, poddanej rozwłóknieniu i impregnowanej w masie. Impregnaty zapobiegają rozwojowi mikroorganizmów. Chronią także stykające się z izolacją drewniane elementy budynku przed rozwojem grzybów. Warstwa izolacyjna ?oddycha?. Gdy zostanie zawilgocona, przy odpowiednim przepływie powietrza usuwanie nadmiaru wilgoci przebiega bardzo szybko; ze względu na dużą powierzchnię parowania. Takiej izolacji nie trzeba zabezpieczać folią paroszczelną.W połączeniu z doskonałą przepuszczalnością gazów pozwala to uzyskać we wnętrzu mikroklimat znacznie bardziej przyjazny niż w pomieszczeniach otoczonych paraizolacją, konieczną przy zastosowaniu wełny szklanej czy mineralnej.
Nasączona impregnatem warstwa celulozowa nie pali się ani nie topi. Zwęgla się tylko z szybkością 5?15 cm grubości warstwy na godzinę. Nie wydziela przy tym żadnych substancji trujących. Temperatura wewnątrz zwęgliny wynosi 90?95°C, czyli nie spowoduje zapłonu konstrukcji drewnianej zewnętrznej. Oczywiście jeśli ogień zostanie zaprószony na konstrukcji, to już i tak niewiele będzie można zrobić. Ocieplenia z włókien celulozowych sa bardzo lekkie w masie, a powietrze zajmuje wewnątrz nich 70-90 % objętości. Pozorna gęstość (czyli ciężar określonej jednostki objętości) zależy od przeznaczenia. W wypadku najlżejszego, stosowanego do ocieplania stropodachów lub poddaszy nieużytkowych, wynosi 32 kg/m3. Nieco cięższego materiału używa się do połaci dachowych: 45 kg/m3. Najcięższy, 60-65 kg/m3, służy do wypełniania wolnych przestrzeni w tzw. ścianach warstwowych.
Kłopotliwe jest składowanie i przewożenie takiego materiału budowlanego, bo zajmuje bardzo dużo miejsca. Dlatego lądując do worków (waga po załadowaniu 15 kg) zagęszcza się go do 100?150 kg/m3. Izolacyjność cieplna termoizolacja z włókien celulozowych jest podobna do wełny mineralnej i szklanej oraz styropianu. Ma także wysoką zdolność tłumienia dźwięków.
Podstawową metodą wykonywania izolacji tym materiałem zasypowym jest nadmuchiwanie go w postaci suchej. Można w ten sposób dotrzeć z nim nawet do partii bardzo niskich. Jeśli nie ma sposobu dotarcia od wewnątrz, wykonuje się odpowiednie otwory w dachu lub ścianie kolankowej i materiał termoizolacyjny wdmuchuje przez nie, a następnie zaślepia. Na płaszczyzny pochyłe lub poziome można termoizolację zwilżoną wodą, najczęściej z dodatkiem kleju, nanosić metodą natryskową. Jest to technika podobna do stosowanej przy tzw. tynku japońskim. W szczeliny w zewnętrznych ścianach warstwowych też wprowadza się włókna celulozowe na mokro, ale do wody dodaje się środków spieniających. Przy wszystkich tych metodach powstaje szczelna warstwa izolująca. Przerw w ciągłości nie wykazuje nawet przy bardzo skomplikowanym układzie elementów przeszkadzających, np. w stropodachu ? słupów, przewodów wentylacyjnych czy rur odpowietrzających instalację kanalizacyjną. Nie ma też mostków cieplnych, powstających wskutek mocowania płyt łącznikami metalowymi. To powód, dla którego izolacja z materiału zasypowego bywa do 30% skuteczniejsza niż układana z płyt o tej samej izolacyjności.
