Perhydrol

Prowadząc doświadczenia z perhydrolem należy zachować daleko posuniętą ostrożność i pracować w gumowych rękawicach (odczynnik niszczy tkankę, zostawiając na skórze białe plamy) oraz chronić oczy! Nie wykonujmy ponadto zaprezentowanych niżej doświadczeń w domu, lecz na otwartej przestrzeni.

Pierwsza próba nosi nazwę ?chemicznej lokomotywy. Do jej przeprowadzenia potrzebne będą: 30% roztwór H₂O₂ oraz nadmanganian potasu KMnO₄ (fotografia 1).

Kolbę z 10-15 cm³ perhydrolu umieszczamy za makietą lokomotywy (fotografia 2) i wsypujemy do niej nieco nadmanganianu potasu (fotografia 3). Od razu rozpoczyna się energiczny proces rozkładu perhydrolu, prowadzący do wytworzenia dużej ilości pary wodnej (zawartość kolby bardzo się rozgrzewa) oraz produktów stałych (sadza? wylatująca z komina lokomotywy) (fotografie 4 i 5).

Przebiegającą reakcję utleniania perhydrolu za pomocą nadmanganian potasu przedstawia poniższe równanie:

W drugim doświadczeniu otrzymamy chemiczną ?pastę do zębów?. Do przeprowadzenia eksperymentu potrzebne będą: 30% roztwór H₂O₂, płyn do mycia naczyń i dichromian(VI) potasu K₂Cr₂O₇ (fotografia 6).

Do 10-15 cm³ perhydrolu umieszczonego w kolbie nalewamy nieco płynu do mycia naczyń (fotografia 7). Zawartość kolby mieszamy (fotografia 8) i przelewamy do cylindra miarowego (fotografia 9). Na zewnątrz cylindra umieszczamy makietę tubki pasty do zębów. Następnie do cylindra wsypujemy niewielką ilość pomarańczowych kryształów K₂Cr₂O₇ (fotografia 10). Po chwili rozpoczyna się reakcja rozkładu perhydrolu, powodująca wydzielanie dużej ilości piany (fotografia 11 i 12)  efekt przypomina wyciskanie pasty z tubki. Powstające związki chromu powodują zabarwienie piany (fotografia 13 i 14).

Utleniania perhydrolu za pomocą dichromian(VI) potasu możemy zapisać równaniem reakcji: