Klasyfikacja niektórych urządzeń nagłaśniających dźwięk
Podział głośników ze względu na zasadę działania.
Magnetoelektryczne (dynamiczne) - w polu magnetycznym magnesu umieszcza się przewodnik (cewkę magnetyczną), w którym płynie prąd elektryczny. Oddziaływanie magnesu i przewodnika z prądem wywołuje ruch przewodnika, do którego przymocowana jest membrana. Cewka jest połączona sztywno z membraną, a całość zostaje odpowiednio zawieszona tak, aby zapewnić osiowy ruch cewki w szczelinie magnesu, bez ocierania się o magnes.
Elektromagnetyczne - przepływ prądu o częstotliwości akustycznej powoduje powstanie zmiennego pola magnetycznego. Magnesuje ono rdzeń ferromagnetyczny połączony z membraną, a przyciąganie i odpychanie rdzenia powoduje drgania membrany.
Elektrostatyczne - na naelektryzowaną membranę z cienkiej folii - mającą napyloną warstwę metaliczną z jednej lub dwóch stron, bądź będącą elektretem - oddziałują dwie perforowane elektrody, umieszczone z obu stron folii (jedna elektroda ma odwróconą fazę sygnału o 180 stopni w stosunku do drugiej), wywołując w ten sposób drgania folii w takt sygnału.
Magnetostrykcyjne - pole magnetyczne wywołuje zmianę wymiarów materiału ferromagnetycznego (zjawisko magnetostrykcyjne). Ze względu na duże częstotliwości drgań własnych elementów ferromagnetycznych, tego typu głośniki stosowane są do otrzymywania ultradźwięków.
Piezoelektryczne - pole elektryczne wywołuje zmianę wymiarów materiału piezoelektrycznego; stosowane w głośnikach wysokotonowych i ultradźwiękowych.
Jonowe (bezmembranowe) - rodzaj głośnika bezmembranowego, w którym funkcję membrany pełni łuk elektryczny wytwarzający plazmę.
Rodzaje mikrofonów
Kwasowy - połączona z membraną iglica porusza się w rozcieńczonym kwasie. Stykowy (węglowy) - rozwinięcie mikrofonu kwasowego, w którym kwas zastąpiono granulkami węgla, zmieniającymi swą rezystancję pod wpływem ciśnienia wywieranego przez membranę na granulat. Tego rodzaju rozwiązania stosowane są przeważnie w telefonach.
Piezoelektryczny - jest to kondensator, przetwarzający sygnał akustyczny w napięciowy.
Dynamiczny (magnetoelektryczny) - drgania powietrza wytwarzane przez fale dźwiękowe poruszają cienką elastyczną membranę i połączoną z nią cewkę, umieszczoną w silnym polu magnetycznym wytwarzanym przez magnes. W efekcie na zaciskach cewki generowane jest napięcie - siła elektrodynamiczna, czyli drgania umieszczonej między biegunami magnesu cewki, wzbudza w niej prąd elektryczny o częstotliwości odpowiadającej częstości drgań fal dźwiękowych.
Pojemnościowy (elektrostatyczny) - mikrofon tego typu składa się z dwóch elektrod podłączonych do źródła napięcia stałego. Jedna z nich jest nieruchoma, natomiast drugą stanowi membrana wystawiona na działanie fal dźwiękowych, które wprawiają ją w drgania.
Pojemnościowy elektretowy - odmiana mikrofonu pojemnościowego, którego membrana albo nieruchoma okładzina wykonana jest z elektretu, czyli dielektryka o trwałej polaryzacji elektrycznej.
Pojemnościowy wielkiej częstotliwości - zawiera generator wysokiej częstotliwości oraz układ symetrycznego modulatora i demodulatora. Zmiana pojemności między elektrodami mikrofonu powoduje modulowanie amplitudy przebiegów w.cz., z których po demodulacji otrzymuje się przebieg małej częstotliwości (m.cz.), odpowiadający zmianom ciśnienia akustycznego na membranie.
Laserowy - w tego typu konstrukcji wiązka lasera, odbijając się od drgającej powierzchni, pada na element światłoczuły odbiornika. Wartość sygnału jest zależna od miejsca padania wiązki. Dzięki wysokiej spójności wiązki lasera membrana może znajdować się w znacznej odległości od nadajnika i odbiornika wiązki.
Światłowodowy - wiązka światła przesyłana przez pierwszy światłowód po odbiciu od środka membrany pada na początek drugiego światłowodu. Drgania membrany powodują zmiany natężenia światła, które następnie zostają zamienione na sygnał elektryczny.
Mikrofony systemów bezprzewodowych - zasadnicza różnica w konstrukcji mikrofonu bezprzewodowego polega jedynie na innym sposobie przesyłania sygnału niż w systemie przewodowym. W miejsce kabla stosuje się nadajnik wmontowany w obudowę albo osobny moduł przymocowany do instrumentu lub noszony przez muzyka oraz odbiornik znajdujący się w pobliżu stołu mikserskiego. Najczęściej stosowane nadajniki pracują w systemie modulacji częstotliwościowej FM w pasmach UHF (470-950 MHz) lub VHF (170-240 MHz). Ten sam kanał, na którym pracuje mikrofon, należy wybrać w odbiorniku.
