Tele i wideo konferencje
1882 Pierwszą próbę prowadzenia trzech rozmów za pomocą dwóch par łączy przeprowadził w Anglii Frank Jacob, który uzyskał w Londynie patent na tzw. "fantomo-pochodny obwód elektryczny", "rozgałęźnikowy" układ transformatorów. Była to pierwsza próba stworzenia jednoczesnych połączeń telefonicznych dla kilku osób.
1915 Odbyło się pierwsze w historii oficjalne połączenie telekonferencyjne. Z okazji otwarcia Międzynarodowej Wystawy Panamy i Pacyfiku. Impreza była wielkim wydarzeniem technologicznym i kulturalnym i wtedy Alexander Graham Bell (1), autor patentu na aparat telefoniczny, membranę i głośnik, przygotował połączenie telefoniczne między Nowym Jorkiem a San Francisco dla kilku osób. Jednocześnie rozmawiali ze sobą burmistrzowie obu miast oraz prezydent Thomas Woodrow Wilson z Białego Domu w Waszyngtonie. Cała rozmowa trwała ok. 10 minut, a koszt 3 minutowego połączenia dla gości wystawy wynosił aż 21 dolarów. Aby zrealizować połączenie wykorzystano 7000 mil kabla z mosiądzu i liczne tablice rozdzielcze.
1927 Bell Labs, amerykańsko-francuski instytut badawczy, połączył w technologii telekonferencyjnej za pomocą wideofonu sekretarza handlu Herberta Hoovera z innymi urzędnikami w Waszyngtonie i z prezydentem amerykańskiego przedsiębiorstwa telekomunikacyjnego AT&T Walterem Giffordem w Nowym Jorku (2). Do przesłania sygnału wykorzystano dwukierunkowe połączenie audio oraz jednokierunkowe połączenie wideo z Waszyngtonu do Nowego Jorku.
1937-1939 Państwowe Zakłady Tele- i Radiotechniczne w Warszawie, zwane popularnie "Dzwonkowa" produkują sprzęt do połączeń telekonferencyjnych. Rozwiązania, opracowane we współpracy z Biurem Badań Technicznych Wojsk Łączności, tworzono przede wszystkim dla wojska.
Oferta komercyjna dla przedsiębiorstw dotyczyła aparatów telefonicznych szeregowych, dzięki którym mogło rozmawiać jednocześnie nawet kilkanaście osób. Urządzenia mogły łączyć się między sobą bez pośrednictwa centrali albo bez przerywania połączenia z innymi użytkownikami w mieście.
1945 Powstaje pierwsze urządzenie przeznaczone specjalnie do prowadzenia telekonferencji - Jordaphone (3). Wynalazek opatentował Assen Yordanoff, amerykański wynalazca i lotnik, bułgarskiego pochodzenia. Był to telefon bezprzewodowy z możliwością odbierania połączeń, wzmacniaczem głosu i funkcją interkomu, pozwalającą na komunikowanie się wewnątrz budynku lub np. na pokładzie samolotu. Odebrany sygnał był wzmacniany i transmitowany na głośnik tak, aby wiadomość była słyszana przez wielu użytkowników. Jordaphone o wiele lat wyprzedzał telefony z połączeniami konferencyjnymi.
1964 Na targach światowych w Nowym Jorku odbyła się pierwsza konferencja wideo za pośrednictwem Picturephone (4), nowego urządzenia firm AT&T i Bell Labs. Wideofon pozwalał transmitować sygnał wideo na terenie USA.
Podczas premiery urządzenia rozmówcy w Nowym Jorku uzyskali połączenie wideo z osobami odwiedzających park w Disneylandzie w Anaheim w Kalifornii. Połączenia były jednak drogie i czasochłonne. Na przykład połączenie z Waszyngtonu do Nowego Jorku kosztowało 16 USD za każde 3 minuty. 15-minutowa rozmowa wideo kosztowała nawet 80 USD (660 USD w 2020 r.). W rezultacie innowacyjny Picturephone nigdy nie osiągnął komercyjnego sukcesu.
1970 Amerykański gigant telekomunikacyjny AT&T wprowadza czarno-biały analogowy wideofon - Picturephone Mod II do biur. Urządzenie wciąż było bardzo drogie: za 30 minut połączenia trzeba było zapłacić 160 USD. Sprzęt, do dwukierunkowej komunikacji wideo obejmował kompleksowe wyposażenie, takie jak urządzenia końcowe (wolnostojący mikrofon i wyświetlacz wideo (5,5 na 5 cali) z kamerą, katodowym kineskopem i głośnikiem lampowym. Urządzenie miało własną centralę, pozwalało na prowadzenie transmisji w pętli lokalnej, przełączanie, transmisję na duże odległości.
1973 Amerykański informatyk Danny Cohen opracowuje pionierski protokół komputerowy Network Video Protocol (NVP), pozwalający na szybką i bezpieczną dwukierunkową cyfrową komunikację głosową w czasie rzeczywistym. Technologia była dostępna dla cywilnych użytkowników, nie tylko dla NASA i wojska. Z NVP korzystali m.in. użytkownicy ARPANET, zalążka Internetu. W 1981 r. NVP zastąpiony został przez Packet Video Protocol (PVP), z rozszerzeniem wideo do przesyłania obrazu.
1982 IBM Japan utworzył stałe połączenie między filiami w Japonii i USA w celu umożliwienia prowadzenia cotygodniowych spotkań biznesowych. Przepustowość kanału komunikacyjnego wynosiła 48 KB/s.
1988 Japońska firma Mitsubishi prezentuje telefon z wbudowaną kamerą i wyświetlaczem. Wideofon Luma (5) wymagał przerwania rozmowy podczas przesyłania czarno-białej pojedynczej klatki obrazu o niskiej rozdzielczości. Transmisja trwała ok. 5-6 sekund, po których rozmówcy mogli kontynuować konwersację lub przesłać kolejny obraz.
1988 Jarkko Oikarinen z Finlandii, w ramach swojej pracy doktorskiej, tworzy protokół i architekturę Internet Relay Chat (IRC) do prowadzenia rozmów za pomocą Internetu "na żywo". Fin traktował swój pomysł dość lekceważąco. Uważał, że jest zaledwie niezbyt dopracowanym przykładem jednego z możliwych sposobów prowadzenia Tele-dyskusji. IRC zyskał jednak błyskawicznie popularność wśród studentów na Uniwersytecie Oulu. Uruchomili oni dla zabawy pierwszy serwer IRC (tolsun.oulu. fi). I rozesłali kod źródłowy do zaprzyjaźnionych administratorów na całym świecie, tworząc spontanicznie pierwszą sieć IRC.
1990 Grupa studentów z Instytutu Technologii w Massachusetts (MIT) m.in. Brian L. Hinman , Jeffrey G. Bernstein i profesor MIT David H. Staelin, wprowadziła na rynek gotowy autorski system wideokonferencji dla korporacji. Ich funkcjonujący początkowo w piwnicy startup Polycom (6) oferował łatwą i przyjazną dla użytkownika technologię konferencji audio SoundStation. System wyróżniał się doskonałą jakością połączeń z możliwością odfiltrowywania szumu tła z mikrofonu.
1991 Brytyjscy studenci z Uniwersytetu Cambridge uruchomili pierwszą kamerę internetową, dzięki której każdy w campusie mógł bez ruszania się od komputera sprawdzić, czy w pokoju socjalnym w ekspresie jest kawa. Projekt lokalnej sieci Trojan Room Coffee Pot wymyślili wykładowcy dr Quentin Stafford-Fraser i Paul Jardetzky. Kamerę podłączono do komputera Acron Archimedes przy wykorzystaniu specjalnie napisanej aplikacji, opartej na protokole X Window System, który prezentował szary obraz w rozdzielczość 128×128 pikseli. Obraz ekspresu do kawy był transmitowany do 22 sierpnia 2001 r., gdy oficjalnie wyłączono kamerę, a ekspres sprzedano na aukcji za 5 tys. USD.
1992 Amerykanie Daniel Harple i Richard Pizzarr utworzyli firmę InSoft, aby sprzedawać oprogramowanie dla biznesu Communique. Ich projekt był przeznaczony do telekonferencji stacjonarnych, obsługiwał aż dziesięciu użytkowników i oferował rewolucyjne funkcje, takie jak udostępnianie aplikacji, sterowanie dźwiękiem, tablica, które pozwoliły użytkownikom sieciowym udostępniać obiekty graficzne i pliki oraz manipulować nimi za pomocą prostych narzędzi.
1993 Po raz pierwszy wykorzystano system wideokonferencji w szkolnej edukacji. CU-SeeMe był też pierwszą platformą wideo-transmisji na komputery stacjonarne Macintosh, a później dla platformy Windows.
Napisane przez Tima Dorsey’a z Cornell University oprogramowania CU-SeeMe pozwalało wysyłać sygnały audio i wideo (3-9 klatkami na sekundę) przez Internet z uwzględnieniem protokołu IP. Uczniowie mogli się widzieć i słyszeć podczas pracy nad wspólnymi zadaniami, niezależnie od tego, ile kilometrów ich dzieliło. Dzięki CU-SeeMe amerykańscy uczniowie współpracowali z naukowcami i ekspertami, m.in. z wiceprezydentem Al Gore, antropologiem Jane Goodall, chirurgiem C. Everett Koop.
1995 Rewolucyjną dla rozwoju telekonferencji okazała się usługa Voice over Internet Protocol (VoIP). Amerykańska firma VocalTec zaoferowała jako pierwsza na świecie usługę telefonii internetowej, przełamując rynek państwowych monopolistów i obniżając koszty połączeń. Voice over IP korzysta z łączy internetowych lub specjalnych sieci IP. Pomysł okazał się tak wielkim sukcesem, że jego autor, Alon Cohen (7), został nagrodzony w 2005 r. za ten genialny pomysł Visionary Award - trofeum przyznawanym wizjonerom technologicznym.
1997 Zespół ekspertów Caltech-CERN, w ramach projektu Wielki Zderzacz Hadronów, opracował system internetowy do komunikacji dla naukowców z całego świata. Wirtualny pokój, VRVS (Virtual Room Videoconferencing System) okazał się wyzwaniem technologicznym. Umożliwiał strumieniowe przesyłanie terabajtów danych na duże odległości z prędkością do 100 gigabitów na sekundę.
2003 Skype (8) wprowadził aplikację do internetowej komunikacji. Projekt o początkowej nazwie "Skyper" (jako skrócie z angielskojęzycznego "Sky peer-to-peer"), stworzony przez estońskich programistów Zahti Heinla, Priit Kasesalu i Jaan Tallinn, duńskiego programistę Janusa Friisa i szwedzkiego Niklasa Zennstroma, początkowo pozwalał tylko na połączenia głosowe z komputera na komputer maksymalnie dla 25 osób.
Wprowadzona dwa lata później wersja Skype 2.0 oferowała już możliwość prowadzenia rozmowy wideo przy użyciu dość prostego interfejsu, a kolejne zwiększyły zasięg do 100 osób. Wartość rynkowa firmy jeszcze w 2005 r. roku wyniosła 2,6 mld USD.
2004 LogMeIn udostępnia GoToMeeting, pakiet oprogramowania do wideokonferencji z funkcją udostępniania ekranu. Dzięki funkcjonalności aplikacja okazała się popularnym narzędziem podczas webinariów, szkoleń i prezentacji.
2010 Cisco Webex wprowadza jedno z pierwszych narzędzi do konferencji internetowych, opartych na chmurze. Cisco Webex Meeting pozwala użytkownikom na udostępnianie treści tekstowych audio i wideo w bezpieczny i szybki sposób.
Lata 2011 - do dziś Rozpowszechnienie internetowych narzędzi telekonferencyjnych. Obecnie na rynku znanych SA ich dziesiątki.
M.U.
Zobacz także:
Najpopularniejsze współczesne rozwiązania w dziedzinie tele i wideo konferencji
