Przewodząca powłoka na plastikowe powierzchnie

Ich propozycja polega na zastosowaniu trójwarstwowej powierzchni antyrefleksyjnej. Metalowa warstwa przewodząca prąd elektryczny jest umieszczona pomiędzy dwiema warstwami materiałów „dielektrycznych”, które pozwalają na łatwe przepuszczanie światła. Dielektryki redukują także odbicie zarówno od plastikowej, jak i od metalowej warstwy pomiędzy nimi. Dielektryki wybrane przez naukowców to tlenek glinu i tlenek cynku. Po stronie znajdującej się najbliżej źródła światła, tlenek glinu odbija mniej światła niż plastikowa powierzchnia. Następnie światło przechodzi przez warstwę metalu, składającą się ze srebra z niewielką domieszką miedzi, o grubości zaledwie 6,5 nanometra, i tlenku cynku prowadzącego światło do plastikowej powierzchni. Przepuszczalność wynosi 88,4 proc., w porównaniu z 88,1 proc. dla samego tworzywa sztucznego.

Publikacja na temat nowej powłoki dla tworzyw sztucznych ukazała się w „Nature Communications”. Twórcy zaangażowani są m. in. w projekt, który pozwoli na zastosowanie tego rodzaju przewodzących powłok w ogniwach słonecznych montowanych w szybach okiennych. Zachowując przepuszczalność świetlną pochłaniałyby promieniowanie słoneczne w zakresie podczerwieni, przetwarzając je na elektryczność.

Źródło: phys.org

Mirosław Usidus