Automatyczny włącznik zmierzchowy
Schemat elektryczny automatycznego włącznika zmierzchowego pokazano na rys. 1. To chyba najprostszy układ włącznika zmierzchowego, jaki był dotychczas opisany w miesięczniku „Elektronika Praktyczna”, skąd czerpiemy projekty prezentowane w „Młodym Techniku”.
Gdy robi się ciemno, wzrasta oporność fotorezystora R1. W konsekwencji tranzystor T2 przestaje przewodzić, a tranzystor T1 zostaje włączony i przekaźnik RL1 zwiera styki. Spadek napięcia na rezystorze R3 określa histerezę włącznika. Kondensator C1 chroni układ przed krótkotrwałymi zmianami oświetlenia, wywoływanymi np. przez reflektory przejeżdżających samochodów. Oporność fotorezystora w świetle dziennym wynosi kilkaset omów, a po zmroku wzrasta do kilkudziesięciu kiloomów. Podczas kalibracji włącznika może się okazać konieczne odlutowanie kondensatora C1, aby czas reakcji układu był krótszy. Za pomocą potencjometru PR1 regulujemy próg zadziałania układu włącznika. Dopuszczalne obciążenie styków zastosowanego w modelu przekaźnika wynosi 10 A.
Schemat montażowy automatycznego włącznika zmierzchowego pokazano na rys. 2. Jego montaż wykonuje się typowo i nie potrzeba do tego szczególnego opisu. Układ nie wymaga uruchomienia i powinien działać prawidłowo zaraz po włączeniu napięcia zasilania. Na rys. 3 pokazane zostały przykłady podłączenia.
Wszystkie niezbędne części do tego projektu zawiera kit AVT1476 B, w cenie 24zł, dostępny w sklepie AVT.
